بررسی مقایسهای یافتههای mri و تست الکترودیاگنوز در بیماران مبتلا به رادیکولوپاتی بالینی در بیمارستان ۵۰۱ ارتش در سال ۸۸-۱۳۸۷

سابقه وهدف: در تشخیص رادیکولوپاتی اقدامهای پاراکلنیک مختلفی وجود دارد، با توجه به شیوع بالا و ناتوانی ناشی از این بیماری در جامعه، تشخیص و درمان به موقع آن اهمیت بالایی دارد. مهمترین روشهای تشخیصی تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (mri) و بررسی الکترودیاگنوز (edx) میباشد. هدف از مطالعه حاضردستیابی به بهترین روش یا روشهای تشخیصی میباشد. مواد وروشها: در یک مطالعه مقطعی ـ تحلیلی در سال 88- 87 کلیه بیماران مراجعه کننده به بخش الکترودیاگنوز بیمارستان 501 ارتش با تشخیص رادیکولوپاتی بالینی که mri همراه داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. (هیچگونه محدودیت سنی و جنسی در جمعیت مورد بررسی وجود ندارد) یافته ها با استفاده از نرم افزار آماری spss وآزمون x2 (کای دو) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است. یافته ها: بیماران موردمطالعه 114 نفر در دو گروه رادیکولوپاتی سرویکال (31 نفر) ورادیکولوپاتی لومبوساکرال (83 نفر) میباشند. توافق معنیداربین mri وبالین (72% بیماران) و بین mri و edx (61%) وجود دارد، اما توافق معنیداری بین edx و بالین (52% بیماران) وجود ندارد. توافق بین روشها با کاهش شدت رادیکولوپاتی بالینی کاهش پیدا میکند واین اختلاف توافق بر اساس شدت بالینی در edx معنیدار است امادر mri تفاوت چندانی وجود ندارد، این مقاله بر گرفته از پایاننامه دستیاری میباشد. بحث ونتیجهگیری: با توجه به محدودیتهای هریک از روشها انجام mri و edx در تشخیص رادیکولوپاتی مکمل یکدیگرند و روش ارجحی وجود ندارد. همچنین باتوجه به specifity بالاتر در edx انجام آن قبل از مداخلات پر خطر و پرهزینه ضروری به نظر میرسد.